بعضی روزها انقدر سرگرم می شویم تا یادمان می رود که امامی هم هست که حاضر است ...
و.. شاید از یاد برده ایم که هستیم به یمن وجودش ...
اما ... اما بعضی ساعتها هم به یادش هستیم
برایش درددل می کنیم
از خوبی ها
بدی ها
از...
از تنهایی هایمان ...
و کاش لحظه ای بیدار شویم و ببینیم که چه کرده ایم با دل مهربان امام زمانمان
او که در حقمان پدری می کند و ما ...
او که اگر به یاد ما نباشد ، اگر اذن ندهد نمی توانیم خطابش کنیم : یا صاحب الزمان
آقا ... می دانیم ...
بدی هایمان در حق شمارا هم ... همه چیز را نه ... اما می دانیم ...
اما مولا دعایمان کن ، نگذار رهایت کنیم ... دستمان را بگیر ...
